inspiracja

W ramach praktyki Qi Gong pracujemy z oddechem, próbując zbliżyć się do stanu wyciszenia. W ten sposób używamy jej jako swego rodzaju wytrychu. Większość ludzi nie wie, czego się tu spodziewać. Mogą być szczególnie zaskoczeni, jeśli mają wcześniejsze doświadczenia w pracy z oddechem.

Praktyka Qi Gong’u może stanowić wyzwanie. Będziecie mieć za zadanie stać w trudnych pozycjach, będziecie mieć za zadanie utrzymywanie ich przez naprawdę długi czas. Czasami będziecie się czuć zmęczeni i wykończeni. Nie ma to jednak nic wspólnego z mięśniami. Ma to trochę wspólnego z układem nerwowym o tyle, że musisz uspokoić swoje nerwy. Bo jeśli w którymś momencie zaczynasz wariować, to nie jest dobrze.

W Qi Gong’u nie chodzi o to, co fizyczne. Nie chodzi również o fizyczny ruch. Wtedy nie nazywałby się Qi Gong: gdzie ‘Qi’ to energia, a ‘Gong’ to praktyka. Pracujemy z energią: aby poruszyć energię, poruszasz czymś, robisz coś. Ale chodzi o to, co robisz z energią, a nie o to, co robisz z ramieniem.

Przyjmowanie różnych pozycji i praktykowanie w ten sposób buduje twoje pole energetyczne, a wszystko w odniesieniu do centrum. Jednocześnie ukazuje również twój potencjał, to, że jesteś otwarta i zdolna do przyjmowania tych pozycji. Jesteś w stanie przybrać wszystkie te kształty, różne formy. Jest to dość zdumiewające, ponieważ jeśli się nad tym zastanowić, w kosmosie nie ma prawie nic. Głównie przestrzeń.

Co się stanie, gdy zanurzysz się w Yin? Czy cię pochłonie? To jest strach przed kobiecością i jakością wody. Co robi woda? Podtrzymuje cię, gdy się na niej unosisz. Niesie cię. To wielka rzecz i trzeba ją osiągnąć. Ponieważ woda cię nie uniesie, nie utrzyma, jeśli się w niej nie zanurzysz, jeśli się jej nie poddasz. Większość z nas nigdy nie osiąga tego punktu. Musisz odpuścić, aby Yin mogło cię przejąć i unieść.

Kiedy praktykujemy, co tak naprawdę robimy? Zawsze to samo: skupiając się w środku, łączymy Niebo, Ziemię i Człowieka. W dół łączymy się z Ziemią, w górę łączymy się z Niebiosami. W ten sposób już wykonujemy właściwą pracę, to, co Daoiści nazywają Gong.

Kiedy praktykujemy, w pewnym momencie pojawia się zawsze ta sama prośba, ktoś pyta: “Rozumiem, że mam się rozluźnić, ale jak to zrobić?”. Gdybyście nie zapomnieli jak się relaksować, po prostu byście to zrobili, nie byłoby problemu. Mógłbym po prostu powiedzieć: rozluźnijcie się, i już. Ale zapomnieliście jak się relaksować, nie pamiętacie nawet, że w ogóle jesteście spięci. Musicie więc zacząć od uświadomienia sobie tego napięcia. Rzecz w tym, że nie chcemy tego robić, ponieważ jest to okropne uczucie i nie chcemy go czuć. Jednak od tego się zaczyna.

Jest takie zdanie, które leży u podstaw kultury zachodniej: Szukajcie, a znajdziecie.Dla nas, poszukiwanie oznacza praktykę. W naszej szkole praktyka jest rodzajem pracy naukowej, badania, a twoja praktyka powinna być takim badaniem, bez względu na to, co robisz. Cokolwiek praktykujesz i za każdym razem, kiedy praktykujesz, musisz zadać sobie pytanie: czego szukasz.

Jeśli chcecie rozpocząć regularną samodzielną praktykę w domu, dobrze jest pamiętać, że w przypadku Qi Gong’u "plan" ćwiczeń może nie być najlepszym podejściem. Chodzi o to, by uzyskać pewien efekt, a nie tylko wykonać zestaw ćwiczeń. To fundamentalna różnica.

Kiedy mówimy o uzdrawianiu, nigdy nie chodzi tylko o nas. Daoiści już dawno zrozumieli, że bardzo trudno będzie zmienić się na lepsze, jeśli myślimy tylko o sobie. Żeby było jasne, nie mam na myśli altruizmu, nie chodzi o powiedzenie: "Nie dbam o siebie, nie chcę uzdrowić siebie, chcę uzdrowić cały świat, chcę tylko, żeby wszyscy inni mieli się dobrze" - nie. Możesz być bardzo egoistyczny, co jest w porządku, możesz powiedzieć: "Chcę tylko uzdrowić siebie". Ale nie możesz próbować uzdrowić siebie bez uświadomienia sobie, że jest to uzależnione od uzdrowienia kolektywu.

Nowy Rok Chiński już zawitał, przynosząc ze sobą moc Roku Drewnianego Smoka. Jest to czas pełen symboliki, tradycji i głębokiej filozofii, która koi nasze dusze, prowadzi nasze myśli ku nowym horyzontom, przywołuje w nas ducha odnowy i możliwości przekształcenia.

Jest takie chińskie powiedzenie wśród ludzi uprawiających Qi Gong i sztuki walki: "Zdrowie pochodzi z nóg". Chodzenie po kole, praktyka Bagua, jest lekarstwem. Jest święte. Leczy nie tylko ciało, czyli to, co fizyczne, ale także umysł i ducha. Poprzez praktykę chodzenia staramy się obudzić moc nóg, ponieważ nogi są naturalnie silne i to przekłada się wprost na wytrzymałość.

Na zajęciach często słyszycie, jak mówię: "Nie uprawiajcie jogi, nie uprawiajcie sportu!". Joga jest praktyką pochodzącą ze Wschodu, która stała się bardzo popularna na Zachodzie. Stąd gdy ludzie interesują się Qi Gong, prawdopodobnie mogli już wcześniej poznać jogę, i gdy przychodzą na moje zajęcia oczekują, że będą ćwiczyć Qi Gong w taki sam sposób, w jaki ćwiczyli jogę. Jeśli chodzi o sport, ludzie znają go z lekcji wychowania fizycznego i z siłowni, i kiedy przychodzą na Qi Gong, nie mają żadnego innego zaplecza. Mają tylko jeden pomysł na to, jak można ćwiczyć. A jak można robić coś inaczej niż zwykle, jeśli nigdy nie robiło się tego w inny sposób?

Pokłony to bardzo stara praktyka, obecna na całym świecie w różnych kulturach i religiach. Przez wieki praktykowano je świadomie i zgodnie z tradycją; od zawsze były też praktykowane nieświadomie w tym sensie, że forma pokłonu pojawia się w pewnych sytuacjach spontanicznie. Wydają się być czymś bardzo ludzkim, naturalnym odruchem właściwym dla człowieka i człowieczeństwa. Stąd są tak ważnym elementem praktyki w naszej szkole, ponieważ pokłony mogą nam pomóc połączyć się z czystym stanem ‘bycia’.

Spójrzmy prawdzie w oczy – świat, w którym żyjemy obecnie, jest bardzo wymagający. Dynamiczny proces urbanizacji, rozwój technologii i wzrost cyfryzacji społeczeństwa, problemy finansowe i narastający problem trwałości związków partnerskich, pośpiech oraz konsumpcjonizm powodują, że większość ludzi jest dużo bardziej zestresowana i poddawana większej presji, niż kiedykolwiek, a nasze delikatne układy nerwowe stopniowo ulegają rozregulowaniu. Skutkuje to odcięciem ludzi od natury, pokładaniem większej wiary w myślący umysł i niewłaściwym dostosowaniem się do energii płynącej ze zmian pór roku.